(instrument muzyczny)

См. также в других словарях:

• muzyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, muzycznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z muzyką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Talent muzyczny. Instrument muzyczny. Sklep muzyczny. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• instrument — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. instrumentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyrząd, na którym można zagrać melodię, wytwarzać dźwięki muzyczne, muzykować, np. fortepian, gitara, flet : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• instrument drewniany — {{/stl 13}}{{stl 7}} instrument muzyczny, który wydaje dźwięk wskutek drgania strumienia powietrza zamkniętego w piszczałce, jeden z instrumentów wargowych lub stroikowych, wykonany z dowolnego materiału (niekoniecznie z drewna), np. saksofon,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• instrument perkusyjny — {{/stl 13}}{{stl 7}} instrument muzyczny, w którym dźwięk uzyskiwany jest przez uderzenie, np. ręki, pałki, pałeczki trzymanej w ręce (np. bęben, kotły, gong, tamburyn) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• duda — ż IV, CMs. dudzie 1. lm D. dud zwykle w lm «starodawny ludowy instrument muzyczny dęty, składający się z mieszka skórzanego, zawierającego zapas powietrza, i z dwóch piszczałek, z których jedna, tzw. przebierka, służy do wygrywania melodii, druga …   Słownik języka polskiego

• helikon — m IV, D. u, Ms. helikonnie; lm M. y 1. muz. «instrument muzyczny dęty blaszany, o niskim brzmieniu, używany w orkiestrach dętych marszowych» 2. muz. «starogrecki instrument muzyczny, odmiana monochordu o czterech jednakowo nastrojonych strunach»… …   Słownik języka polskiego

• kobza — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kobzazie {{/stl 8}}{{stl 7}} ludowy instrument muzyczny, rodzaj lutni o kilku strunach, z krótką szyjką i wypukłym korpusem rezonansowym; znany w Rumunii, na Ukrainie (dawniej także w Polsce) <ukr. z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lira — ż IV, CMs. lirze; lm D. lir 1. muz. «starogrecki instrument muzyczny strunowy, szarpany, w kształcie podkowy; w w. XV XVI instrument smyczkowy, konstruowany w kilku odmianach» Grać na lirze. ∆ Lira dzwonkowa «instrument perkusyjny w kształcie… …   Słownik języka polskiego

• giga — ż III, CMs. gidze; lm D. gig 1. muz. «dawny smyczkowy instrument muzyczny przekształcony później na skrzypce» 2. muz. «staroangielski taniec w bardzo szybkim tempie i płynnym ruchu, w takcie trójkowym» 3. muz. «utwór muzyczny o charakterze tego… …   Słownik języka polskiego

• ograć — dk I, ogram, ograsz, ograją, ograj, ograł, ograny ogrywać ndk I, ograćam, ograćasz, ograćają, ograćaj, ograćał, ograćany 1. «grając z kimś (np. w karty) spowodować jego przegraną; wygrywając pozbawić partnera pewnej sumy pieniędzy» Ograć kogoś w… …   Słownik języka polskiego

• bębenek — m III, D. bębeneknka, N. bębeneknkiem; lm M. bębeneknki 1. «mały bęben perkusyjny instrument muzyczny; także podobna zabawka» Uderzać w bębenek pałeczkami. Grać na bębenku. ∆ Bębenek baskijski «instrument perkusyjny o nieokreślonej wysokości… …   Słownik języka polskiego